Recenzje
Andrzej Pikul przedstawił dojrzałą wizję utworów Chopina bez gwałtowności, egzaltacji i sentymentalizmu. Szczęśliwie obce mu są wirtuozowskie efekty a pianistyczna brawura, do której jest w pełni zdolny, pozostaje w tle.
“Salzburger Nachrichten” – Salzburg 1982
Kulminacją recitalu było wykonanie Images I C. Debussego. Interpretacja pełna mieniących się barw i zróżnicowanych nastrojów.
“Tages Post Graz” – Graz 1984
Wspaniała, symfoniczna interpretacja Koncertu c-moll L. v. Beethovena.
“Der Bund” – Bern 1987
Na koniec blok chopinowski – bez sentymentalizmu, rygorystyczne w tempie, jasno w dynamicznej dramaturgii. Te pianistyczne zalety najpełniej zaprezentowane zostały w Balladzie As-dur op. 47.
“Basler Zeitung” – Bazylea 1991
Koncert fortepianowy g-moll F. Mendelssohna grał Andrzej Pikul. […] Dysponuje on niezawodną techniką, gra jego oznacza się zdrowym, wyrazistym dźwiękiem jędrnie i barwnie brzmiącym.
“Trybuna Opolska” – Opole 1991
Ogromnym zadaniom pianistycznym II Koncertu F. Liszta solista wieczoru sprostał optymalnie. Jego gra odznacza się najwyższej rangi muzykalnością jak również – i to w wysokiej mierze – błyskotliwą wirtuozerią.
“Basler Zeitung” – Bazylea 1991
Pikul […] nie poddaje się pokusie stosowania tanich efektów wyrazowych. jego koncepcje są przemyślane i dopracowane do najdrobniejszych szczegółów […]. Jest szczery i autentyczny ale nie wylewny. Zaskakuje niezwykłym wyczuciem w budowaniu wielopłaszczyznowych struktur dramaturgii dzieła a narrację toku muzycznego znamionuje głębokie wniknięcie w intencje kompozytora.
“Pogranicze” – Przemyśl 1993
Język muzyczny, którym posługuje się Andrzej Pikul jest jasny i zrozumiały. Jego pełna blasku gra nie pozostawia wątpliwości odkrywając słuchaczowi muzyczne tajemnice.
“El Dia” – La Serena 1994
Pianista polski dysponuje przede wszystkim wspaniałym dźwiękiem […], charakteryzuje go doskonała technika, umiar, zrównoważenie, przemyślana interpretacja.
“Pianissimo” – Bucaramanga 1995
Andrzej Pikul zachwycił interpretacją dzieł Fryderyka Chopina. Porywające wykonanie [I Sonaty Ginastery] pełne energii, aż do orgiastycznej kulminacji w ostatniej części
“Siegener Zeitung” – Siegen 1996
Partię fortepianu [w IV Symfonii Koncertującej Karola Szymanowskiego] wykonał Andrzej Pikul. Doświadczony pianista z wielkim impetem zaprezentował swoje możliwości techniczne w tej wyjątkowo trudnej kompozycji. Publiczność nagrodziła artystę długimi oklaskami, które zachęciły pianistę do bisu.
„Kurier lubelski” 1999
Partię fortepianu [w IV Symfonii Koncertującej Karola Szymanowskiego] wykonał Andrzej Pikul. Doświadczony pianista z wielkim impetem zaprezentował swoje możliwości techniczne w tej wyjątkowo trudnej kompozycji. Publiczność nagrodziła artystę długimi oklaskami, które zachęciły pianistę do bisu.
„Kurier lubelski” 1999
Partie solowe w Małej Symfonii koncertującej Franka Martina grali: Irena Czubek (harfa), Elżbieta Stefańska (klawesyn), Andrzej Pikul (fortepian). Środkowe adagio w wykonaniu tego tria było prawdziwą rozkoszą dla uszu i serca.
Anna Woźniakowska, “Ruch Muzyczny” 2001Znakomite trio solistów tworzyli: Irena Czubek (harfa), Elżbieta Stefańska (klawesyn) i Andrzej Pikul (fortepian). […] Chcąc zwrócić uwagę na Andrzeja Pikula – jego długie solo w finale zabrzmiało znakomicie, bo jest to przecież znakomity pianista do tego wyróżniający się ambicjami repertuarowymi.
Adam Walaciński, “Dziennik Polski” 2001
Andrzej Pikul, pianista nie tylko znakomity ale i pomysłowy, nakłonił kilku kompozytorów do napisania dla niego fantazji fortepianowych, które zaprezentował […] w auli Florianka […]. Wydarzeniem stała się jednak druga część wieczoru z trzema sonatami fortepianowymi wybitnego kompozytora Alberto Ginastery. Kompozycje oryginalne, pełne rytmicznego dynamizmu, świetnie napisane na fortepian i … piekielnie trudne. Andrzej Pikul zagrał je brawurowo: subtelny dźwiękowo w egzotycznie pobrzmiewających “nocnych adagiach”, w tokatowych kaskadach akordów, częściach szybkich zaimponował pianistycznym impetem.
Adam Walaciński „Ruch Muzyczny” 2001
Andrzej Pikul gave a piano recital which soon changed into a true piano marathon finished just before midnight. The extensive programme of the evening was crowned by a superb performance of piano sonatas by Alberto Ginastera.
„Gazeta Wyborcza” 2001
Concerto for piano by Francis Poulenc is an almost unknown composition. (…) Thus only Andrzej Pikul, pianist known from his ambitious repertoire, introduced it to our stages (…) playing the solo part brilliantly, with a pretty “French” sound, and in the finale resembling to a music-hall piece (…) he made the rhythm and articulation spicier and hotter.
„Dziennik Polski” Kraków 2001
Andrzej Pikul decided to play the less known piece – Années de pelerinage by F. Liszt, presenting Obermann’s Valley, two Sonnets by Petrarca (104, 123) and After a lecture of Dante. Years of Pilgrimage by Liszt are a true challenge for the performer. They require not only a master’s skill, but also the ability to comprehend the torn form of each piece and create a climate of a very peculiar, at times mystic emotionality. Andrzej Pikul stood up to that challenge with complete success (…) Thanks to him, we witnessed the art of piano playing at its best.
„Dziennik Polski” Kraków 2002.
Andrzej Pikul is a superb interpreter of the contemporary music. In his presentation of the piano works by Krystyna Moszumańska-Nazar: (Bagatelles, Constellations, Variations) with Jan Pilch on percussion, Trois Valses and the Apigram dedicated to A. Pikul himself, he permeated the compositions with an astonishing variety of colours and climates. Beautiful music, beautiful interpretations.
„Dziennik Polski” Kraków 2004
… the Wariants for piano and percussion (by Krystyna Moszumańska-Nazar) phenomenally interpreted by the artists from Krakow (Andrzej Pikul, Jan Pilch). Consistence with respect to the form, colourful connotations and a changing tension made the audience suspend their breath while listening to that work. The full understanding between the pianist and the percussionist enhanced the effect of the listener being bewitched with the dreamlike sounds.
„Ruch Muzyczny” 2004
The second part of the concert started with delicate trill and tremolo of St. Francoise d’Assise. Le predication aux oiseaux. You could hear in it both the birds singing and seriousness of St. Francis of Assisi preaching, whereas in St. Francois de Paule marchant sur les flots the pianist created magnificently an image of the monk walking on the rough sea waves. The climax of the evening was about to come. After finished Consolations resounded the uncanny sounds of Apres une Lecture du Dante (Fantasia quasi Sonata). Dynamic dramatic art of this performance made the impression of a real journey to the Other World. Andrzej Pikul with virtuosity took his audience first to the Hell Abyss to lift them later to the heavenly land of joy. And he did it without needless exaltation, in a peaceful and well-considered manner, and at the same time very honest. The audience awarded him with thunderous applause. In exchange for this the pianist entertained all with performing one of the Liszt’s song transcription.
Elżbieta Mazurkiewicz „Polska Muza”